กีฬาโอลิมปิกกับประเทศไทย

ประเทศไทยส่งนักกีฬาเข้าร่วมแข่งขันกีฬาโอลิมปิกครั้งแรก ในการแข่งขันครั้งที่ 15 ณ กรุงเฮลซิงกิ ประเทศฟินแลนด์ ระหว่างวันที่ 19 กรกฎาคม — 3 สิงหาคม ค.ศ. 1952 (พ.ศ. 2495) และได้เข้าร่วมแข่งขันเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน ยกเว้น การแข่งขันครั้งที่ 22 ณ กรุงมอสโก สหภาพโซเวียต (ประเทศรัสเซียในปัจจุบัน) เมื่อปี ค.ศ. 1980 (พ.ศ. 2523) เพราะปัญหาการเมืองระหว่างประเทศ ที่ไทยผูกพันกับสหรัฐอเมริกา จึงร่วมกันคว่ำบาตร (Boycott) สหภาพโซเวียต ชาติมหาอำนาจของค่ายคอมมิวนิสต์ ทำให้กองทัพนักกีฬาไทยงดเว้นไม่เข้าร่วมแข่งขันในครั้งนั้น

สมรักษ์ คำสิงห์ ได้สร้างตำนานเป็นคนไทยคนแรกในรอบ 48 ปี คว้าเหรียญทองรุ่นเฟเธอร์เวต กีฬาโอลิมปิกเกมส์ ที่นครแอตแลนต้า ประเทศสหรัฐ เมื่อปี 1996 และได้รับเหรียญประกาศเกียรติคุณจากคณะกรรมการโอลิมปิกสากล(ไอโอซี) ในฐานะเป็นนักกีฬาที่สร้างชื่อเสียงให้กับประเทศชาติ และทำตัวอย่างที่ดีสมกับเป็นนักกีฬาระดับโลก

วิจารย์ พลฤทธิ์ เป็นนักมวยคนที่สองต่อจากสมรักษ์ คำสิงห์ คว้าเหรียญทองรุ่นฟลายเวต จากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก ที่นครซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย เมื่อปี 2000 ทั้งที่เพิ่งชกมวยสากลฯ ได้เพียง 2 ปีเท่านั้น แต่สามารถไต่เต้าสู่บัลลังก์แชมป์ในมหกรรมที่ยิ่งใหญ่ของมวลมนุษยชาติได้สำเร็จ

มนัส บุญจำนงค์ เป็นนักมวยไทยคนที่สาม คว้าเหรียญทองมวยสากล รุ่นไลท์เวลเตอร์เวท ต่อจากสมรักษ์ และวิจารณ์ จากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก ที่นครเอเธนส์ ประเทศกรีซ เมื่อปี 2004 และในปักกิ่งเกมส์ มนัส ยังเป็นความหวังของทีมกำปั้นไทยที่จะคว้าเหรียญทองที่สองให้ตัวเองอีกด้วย

อุดมพร พลศักดิ์ นักกีฬายกน้ำหนัก เป็นผู้หญิงไทยคนแรกที่คว้าเหรียญทองโอลิมปิก ที่กรุงเอเธนส์ ประเทศกรีซ เมื่อปี 2004 นับเป็นเหรียญทองที่ 4 ของไทยในโอลิมปิก

ไทยได้เหรียญทองเพิ่มอีกเหรียญจากกีฬายกน้ำหนัก ในโอลิมปิก ที่กรุงเอเธนส์ ประเทศกรีซ เมื่อปี 2004 จากน้องไก่ ปวีณา ทองสุก

โอลิมปิกเกมส์ ที่กรุงเอเธนส์ ประเทศกรีซ นับเป็นปีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของวงการกีฬาไทย เพราะนักกีฬาไทยได้คว้าเหรียญรางวัลจากการแข่งขันมาได้ 3 เหรียญทอง 1 เหรียญเงิน 4 เหรียญทองแดง

ประภาวดี เจริญรัตนธารากูล นักกีฬายกน้ำหนักเหรียญทอง ในกีฬาโอลิมปิกเกมส์ ปี 2008 ที่กรุงปักกิ่ง สาธารณรัฐประชาชนจีน

สมจิตร จงจอหอ เจ้าของเหรียญทองกีฬามวยสากลสมัครเล่น ในกีฬาโอลิมปิกเกมส์ ปี 2008 ที่กรุงปักกิ่ง สาธารณรัฐประชาชนจีน

การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกในปี 2012 ที่กรุงลอนดอน สหราชอาณาจักร เป็นปีที่นักกีฬาไทยไม่สามารถความเหรียญทองมาได้ แต่ก็เป็นอีกหนึ่งครั้งที่เป็นการจุดประกายให้กับวงการกีฬาไทย ให้ต้อนรับสายเลือดใหม่จากกีฬาหลายชนิด

กีฬาในโอลิมปิก

ชนิดกีฬาที่มีการแข่งขันในโอลิมปิก (ค.ศ.2012)

ตารางสรุปเหรียญรางวัลจากการแข่งขันโอลิมปิกครั้งล่าสุด ในปี 2012 ที่กรุงลอนดอน สหราชอาณาจักร

สัญลักษณ์โอลิมปิก

ห่วงห้าห่วงซึ่งถูกออกแบบใน พ.ศ. 2456 ถูกใช้ในปี พ.ศ. 2457 และถูกแสดงครั้งแรกที่เกมส์ที่แอนท์เวิร์ป พ.ศ. 2463 (ค.ศ. 1920)

ธงโอลิมปิกมีผืนธงเป็นสีขาว ขนาดมาตรฐานยาว 3 เมตร กว้าง 2 เมตร ส่วนเครื่องหมายห้าห่วงคล้องกันอยู่บนกลางธง ขนาด 2 เมตร คูณ 0.60 เมตร มีสีฟ้า สีเหลือง สีดำ สีเขียว สีแดง ตามลำดับจากซ้ายไปขวา คล้องไขว้กันอยู่ตรงกลางสองแถว แถวบน 3 ห่วง แถวล่าง 2 ห่วง ห่วงสีที่คล้องกันอยู่ตรงกลางธงบนพื้นธงสีขาว รวมเป็น 6 สี โดยแท้จริงแล้ว ห้าห่วงหมายถึง ห้าส่วนของโลกที่อยู่ในโอบอ้อมของ “โอลิมปิกนิยม” มิเจาะจงเป็นห้าทวีปในโลกอย่างที่เข้าใจกัน แต่บังเอิญห้าทวีปนี้ก็เป็นห้าส่วนของโลกก็เลยอนุโลมกันไปเช่นนั้น ส่วนสีที่ห่วง 5 สี มิได้หมายถึงสีประจำทวีป ซึ่งสีทั้งหมด 6 สี รวมทั้งสีขาวที่เป็นพื้นธง หมายความว่า ธงชาติของประเทศต่าง ๆ ในโลกประกอบด้วยสีใดสีหนึ่งหรือมากกว่านั้นในจำนวนหกสีนั้น และไม่มีธงชาติของประเทศใดที่มีสีนอกเหนือไปจากหกสีนี้

          ด้านล่างของห่วงมีคำอยู่ 3 คำ ซึ่งเป็นภาษาโรมัน แต่ละคำมีความหมายดังต่อไปนี้

Citius (swifter) : ความเร็ว ผู้เข้าร่วมการแข่งขันต้องวิ่งให้เร็วที่สุด

Altius (higher) : ความสูง ผู้เข้าร่วมการแข่งขันต้องทำให้สูงที่สุด

Fortius (stronger) : ความแข็งแรง ผู้เข้าร่วมการแข่งขันต้องมีความแข็งแกร่งที่สุด 

คบเพลิงโอลิมปิก

เมื่อมีการแข่งขันโอลิมปิกจะมีการจุดไฟกองใหญ่ขึ้นบนยอดเขาโอลิมปัส เพื่อให้ความสว่างไสว และเพื่อเป็นสัญญาณประกาศให้คนทั่วไปได้ทราบว่า การเฉลิมฉลองได้เริ่มขึ้นแล้ว พิธีการจุดไฟนั้น เริ่มแรกทำบนยอดเขาโอลิมปัส โดยใช้แว่นรวมแสงอาทิตย์ไปยังเชื้อเพลิง เมื่อติดไฟแล้ว จึงนำตะเกียงต่อเอาไว้ ไฟกองใหญ่จะคงลุกโชติช่วงต่อไปจนตลอดงานฉลอง ส่วนตะเกียงนั้นจะมีการวิ่งถือไปทั่วทุกนครรัฐ ด้วยการส่งต่อกันไปเป็นทอด ๆ จากนักวิ่ง คนละ 2 ไมล์ หากผ่านทะเลหรือแม่น้ำก็จะลงเรือข้ามฟากโดยไฟไม่ดับ ไฟนี้ชาวกรีก ถือว่าเป็นไฟศักดิ์สิทธิ์ และความสงบสุขของชาวกรีก ซึ่งพระเจ้าจะทรงพระพิโรธต่อบุคคลที่ไม่สนใจในกิจการนี้

พิธีจุดไฟโอลิมปิก ที่เมืองโอลิมเปีย ประเทศกรีซ

โอลิมปิกในปัจจุบัน ยังคงรักษาประเพณีเรื่องการจุดไฟไว้ดังเดิมทุกประการ กล่าวคือ ก่อนจะมีการแข่งขันจะมีพิธีจุดไฟ ณ เขาโอลิมปัส ผู้จุดคือ สาวพรหมจารีย์ผู้บริสุทธิ์ เป็นผู้ต่อไฟจากแว่นรวมแสงของดวงอาทิตย์ด้วยคบเพลิง และไฟนี้จะถูกแจกจ่ายไปยังประเทศสมาชิกทั่วโลก และข้ามน้ำข้ามทะเลไปสู่ประเทศเจ้าภาพ และมีการวิ่งถือคบเพลิงส่งต่อกันไปจุดที่กระถางใหญ่บริเวณงานในวันแรกของพิธีเปิดการแข่งขัน ไฟจะต้องไม่ดับตั้งแต่เริ่มจุด ณ ภูเขาโอลิมปัส จนกว่าจะสิ้นสุดการแข่งขันโอลิมปิกในครั้งนั้น ๆ

เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์จะส่งต่อไปยังประเทศเจ้าภาพ ก่อนที่จะมีการวิ่งคบเพลิงไปยังส่วนต่างๆของโลกต่อไป

หลังจากเดินทางไปทั่วโลก ไฟโอลิมปิกจะกลับมาลุกโชติช่วงอีกครั้งในพิธีเปิดการแข่งขัน

รางวัลแห่งผู้ชนะ

รางวัลของการแข่งขันในสมัยโบราณผู้ที่ชนะจะได้รับการสรรเสริญมาก รางวัลที่ให้แก่ผู้ชนะในสมัยนั้น คือ กิ่งไม้มะกอกซึ่งตัดมาจากยอดเขาโอลิมปัส อันเป็นที่สิงสถิตของซุส แล้วทำเป็นวงคล้ายมงกุฎ จักรพรรดิจะเป็นผู้พระราชทานครอบลงบนศีรษะของผู้ชนะนั้น ๆ พร้อมทั้งได้สร้างอนุสาวรีย์ไว้ให้ชนรุ่นหลังศึกษาและชื่นชมต่อไป

สำหรับการแข่งขันโอลิมปิกสมัยปัจจุบันแบ่งรางวัลเป็นสามระดับ คือ เหรียญทอง, เหรียญเงิน และเหรียญทองแดง ให้แก่ผู้ชนะเลิศ, ผู้ชนะเลิศที่สอง และที่สามตามลำดับ ส่วนอันดับที่สี่ไปถึงอันดับที่หก จะได้ประกาศนียบัตรการเข้าร่วมการแข่งขัน

เหรียญรางวัลสำหรับผู้ชนะ

นักกีฬาจากจีน ในพิธีมอบเหรียญรางวัล

 

เหรียญทองประวัติศาสตร์ของเกาหลีใต้ จาก Hak Seon Yang กีฬายิมนาสติก ประเภทชาย

ประเทศสมาชิก

ในปัจจุบัน ประเทศทั่วโลกเป็นสมาชิกโอลิมปิก 197 ประเทศ แต่บางประเทศไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขัน เพราะเป็นประเทศเล็ก ขาดความพร้อมในเรื่องตัวนักกีฬา บารอน ปิแอร์เดอ ดูเบอร์แตง ได้ให้นิยามการเข้าร่วมการแข่งขันโอลิมปิกว่า ผู้เข้าร่วมการแข่งขันนั้นไม่เลือกผิวพรรณ ศาสนา ลัทธิการปกครอง แต่อย่างใด ความหมายการแข่งขันเพื่อให้นักกีฬาชาติต่าง ๆ ได้มาร่วมชุมนุมกัน ตัวนักกีฬาเปรียบเสมือนทูตสันถวไมตรีส่งมาเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ ร่วมเล่นสนุกสนานด้วยความเห็นอกเห็นใจ แลกเปลี่ยนความคิดเห็น ตลอดทั้งสร้างความเข้าใจอันดีต่อกัน อันนำมาซึ่งความสามัคคีและเพื่อสันติภาพของโลก การแพ้หรือชนะไม่ใช่สิ่งสำคัญ แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือ “การเข้าร่วม”

เจ้าภาพโอลิมปิก

การกำหนดว่าประเทศใดจะได้เป็นเจ้าภาพในครั้งต่อไปนั้น กระทำขึ้น ณ สถานที่ที่การแข่งขันครั้งล่าสุดดำเนินอยู่นั้นเอง คณะกรรมการโอลิมปิกสากลจะพิจารณาบรรดาประเทศสมาชิกที่เสนอขอจัด และมีอำนาจเด็ดขาดที่จะลงมติให้ประเทศใดเป็นเจ้าภาพ ซึ่งจะประกาศให้ทราบอย่างเป็นทางการ ในวันพิธีเปิดการแข่งขันครั้งล่าสุดนั้น ประเทศที่ได้รับพิจารณาให้เป็นเจ้าภาพ ถือได้ว่าเป็นเกียรติอย่างสูงที่ได้รับความไว้วางใจ อันก่อให้เกิดความภาคภูมิใจต่อประชาชนทั้งประเทศ

เจ้าภาพโอลิมปิกจากอดีตถึงปัจจุบัน